
Kamu güvenliğine karşı suçlar, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun(TCK) “Özel Hükümler” başlıklı ikinci kitabının, ” Topluma karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının “Kamu Güvenliğine Karşı Suçlar” başlıklı dördüncü bölümünün 197. ve 212. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Bu yazı dizisinde belgede sahtecilik suçlarının genel özellikleri hukuk tekniğine ve akademik tartışmalara girilmeden tamamen yargı kararları göz önünde bulundurularak özet halinde açıklanacaktır.
Sahtecilik suçunun maddi konusu olan belgenin;
Suçta kullanılan belgenin fotokopi olması halinde fotokopinin bir belge olup olmadığı hususu tartışmalıdır. Ancak bu konuda Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 tarihli 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, onaysız fotokopi niteliğindeki evrakların suret belge özelliği taşımadığı, bu evrakların aldatıcılık unsurunun olamayacağı ve dolayısıyla hukuki sonuç doğurmaya elverişli olmadığından bahisle belge olarak kabul edilemeyeceği belirtilmektedir. Yargıtay’ın diğer dairelerinin birçok kararı da bu yöndedir. (Yargıtay 11.Ceza Dairesi 2021/2804 Esas 2021/3968 Karar, Yargıtay 11.Ceza Dairesi 2020/3248 Esas 2021/1451 Karar)
Bu konu yargı uygulamasında tartışmalıdır. Kimi yargı kararlarına göre güvenli elektronik imza ile imzalanmayan elektronik belgeleri TCK anlamında belge olarak kabul edilmezken aksi yönde yargı kararları da olduğu söylenebilir. (Yargıtay 11.Ceza Dairesi 2018/6165 Esas 2021/2805 Karar)
Alt nüsha olarak da ifade edilen karbon nüshalar üzerinde imza aidiyetinin imzanın kime ait olduğunun bilirkişi tarafından tespit edilemeyeceği gerekçesiyle karbon nüshaların belge vasfı taşımadığı kabul edilmektedir. (Yargıtay 11.Ceza Dairesi 2018/6919 Esas 2021/5954 Karar)
TCK madde 210’a göre 3 tür belge bulunmaktadır.
1-) Resmi Belge, TCK madde 204’e göre bir belgenin resmi belge olarak kabul edilebilmesi için;
2-) Özel Belge, TCK 207, 208, 209 ve 210 maddelerine göre resmi belge niteliği taşımayan ilgili kişilerin iradelerini taşıyan ve düzenlenmesinde belirli şekil şartları olmayan ve kamu görevlisi tarafından düzenlenmeyen belgelerdir. Kira sözleşmeleri, şirketlerin düzenlediği fatura gibi belgeler özel belgelere örnek olarak verilebilir.
3-) Resmi Belge Niteliğindeki Belgeler,
TCK madde 210’da resmi belge olarak kabul edilen belgeler sınırlı sayıda sayılmıştır. Kanunilik ilkesi gereği burada sayılmayan belgelerin bu kapsamda resmi belge hükmünde kabul edilmesi hukuk devletinde mümkün değildir.